Zabawa na utrwalenie słownictwa - rewelacyjna!

Zabawa,  o której chciałabym wam napisać - "Telepatia" -  jest świetna z wielu powodów:

• można ją przeprowadzić w każdym momencie - podczas wprowadzania materiału, dla utrwalenia lub dla powtórzenia;
• jej cel nadrzędny, czyli nauka / powtórzenie słownictwa, umyka dzieciom, gdyż są zaaferowane zabawą;
• można wykorzystać ją zarówno do słówek, jak i do wyrażeń czy zdań;
• nie potrzeba do niej żadnych materiałów poza tablicą i kredą, choć przydają się flashcardy;
• jest krótka, więc pasuje jako warm-up lub gdy zostanie nam parę minut na koniec lekcji;
• stwarza okazję dla każdego dziecka do odezwania się na lekcji.

Przebieg:

• Pytamy dzieci, czy wiedzą, co to jest telepatia. Słuchamy ich odpowiedzi, uzupełniamy, pokrótce wyjaśniamy itp. Oznajmiamy,  że i my teraz sprawdzimy czy są w klasie osoby zdolne do porozumiewania się tylko przy pomocy myśli (tu następuje zwykle dzika ekscytacja).
• Na tablicy wieszamy flashcards jeśli je mamy lub rysujemy proste ryciny. Pionowo lub poziomo. Każdy obrazek numerujemy i nazywamy razem z dziećmi. Teraz w klasach pierwszych wprowadzam jedzenie więc nazywamy produkty żywnościowe widoczne na flashcardsach. Można też poćwiczyć wyrażenia, wtedy obrazek to pretekst do zbudowania wyrażenia - np. w przypadku jedzenia - I (dont't) like...
• Następnie tłumaczymy dzieciom, że oto wybieramy w tajemnicy jeden obrazek i będziemy za pomocą myśli przesyłać im numer tego obrazka. Mają się wyciszyć, skupić i spróbować dostroić się do naszych myśli, a wtedy powinien im zamajaczyć przed oczami nr obrazka lub sam obrazek. Ważne jest, aby powiedzieć dzieciom, że czasami ciężko jest wychwycić z natłoku myśli odpowiednią informację (gdyż niektóre szybko irytują się, że nic nie mogą odebrać) i że w takiej sytuacji niech wybiorą samodzielnie swój ulubiony obrazek, gdyż może właśnie w ten sposób zamanifestowało się u nich myślenie telepatyczne, a oni nawet nie zdają sobie z tego sprawy.
• Przystępujemy do przesyłania informacji drogą telepatyczną. Wcześniej zapiszmy sobie na jakimś skrawku nr, który wybieramy, aby potem okazać go dzieciom (niektóre insynuują, że zmieniamy go w trakcie).
• Dzieci zapisują sobie nr, który odebrały.
• Teraz po kolei każde dziecko mówi, który nr odebrało, ale zamiast podawać ten nr, mówi angielskie słówko lub wyrażenie, do którego nr się odnosi. Starajmy się zapamiętać, które dziecko utrafiło w nasz nr. Gdy dzieci relacjonują numery, pod obrazkami rysujemy pionowe kreseczki, by potem zliczyć ile osób opowiedziało się za którym obrazkiem.
• Informujemy, które dzieci telepatycznie odebrały nasze info i pokazujemy nasz nr uprzednio zapisany na kartce papieru dla potwierdzenia.

Całość zajmuje ok 5 minut. Gra niesamowicie wciąga, dzieci chcą grać jeszcze i jeszcze. Za kolejnym razem wybieram dzieci do przesyłu informacji, a ja siedzę z boku i nadzoruję. Zwykle każde dziecko chce spróbować swoich sił w przesyłaniu informacji, dlatego ja losuję ochotnika, żeby było sprawiedliwie.

Grę prezentuję za książką Susan Halliwell: